1. BON STAŻOWY (BEZROBOTNI DO 30 ROKU ŻYCIA)

Bon stażowy, to gwarancja skierowania do odbycia stażu u Pracodawcy wskazanego przez osobę bezrobotną na okres 6 miesięcy, o ile Pracodawca zobowiąże się do zatrudnienia bezrobotnego po zakończeniu stażu na okres kolejnych 6 miesięcy.

W ramach bonu stażowego zostaną sfinansowane:

• koszty stypendium stażowego (997,40 zł brutto dla stażysty)
• koszty przejazdu do i z miejsca odbywania stażu – do wysokości 600 zł
  (do 100 zł/miesiąc)
• koszty niezbędnych badań lekarskich lub psychologicznych

Pracodawca, który zatrudni bezrobotnego przez deklarowany okres 6 miesięcy otrzyma  premię w wysokości 1 500 zł.

Premia stanowi pomoc de minimis.

2. BON ZATRUDNIENIOWY (BEZROBOTNI DO 30 R.Ż)

Bon stanowi dla przyszłego Pracodawcy gwarancję refundacji części kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne przez urząd pracy.

Pracodawca zobowiązany jest do zatrudnienia bezrobotnego łącznie przez okres 18 miesięcy;

Przez 12 miesięcy Urząd Pracy refunduje Pracodawcy część kosztów wynagrodzenia
i składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości 100 proc. kwoty zasiłku dla osób bezrobotnych (na dzień 18.12.2014 – 980,7 zł/m-cznie)

Po zakończeniu refundacji Pracodawca zobowiązany jest do dalszego utrzymania zatrudnienia, przez okres 6 miesięcy.

Refundacja stanowi pomoc de minimis.

3. REFUNDACJA KOSZTÓW WYPOSAŻENIA/DOPOSAŻENIA STANOWISKA PRACY DLA SKIEROWANEGO BEZROBOTNEGO

Wysokość refundacji – nie wyższa niż 6-krotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia na jedno stanowisko pracy (na dzień 18.12.2014 r. – 22.439,82 zł).

Warunki refundacji:

• zatrudnienie osoby bezrobotnej w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres 24 m-cy,
• utrzymanie miejsca pracy przez okres 2 lat,

Sposób dokonania refundacji – refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy jest dokonywana na wniosek podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą po przedłożeniu rozliczenia kosztów ich utworzenia, zatrudnieniu na tych miejscach skierowanych bezrobotnych oraz spełnieniu innych warunków określonych w uprzednio zawartej umowie z Powiatowym Urzędem Pracy. Poniesione koszty dotyczą środków trwałych, niezbędnych do wykonywania danego rodzaju pracy na utworzonych stanowiskach.

Refundacja stanowi pomoc de minimis.

4. PRACE INTERWENCYJNE

Pomoc dotyczy możliwości refundowania części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne za zatrudnionych bezrobotnych.

Wysokość i kwota refundacji wynagrodzenia:

• okres refundacji do 6 miesięcy – refundacja do kwoty zasiłku dla osoby bezrobotnej i składki na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdą osobę bezrobotną (na dzień 18.12.2014 r. – 980,7 zł /m-cznie)

Warunki refundacji wynagrodzenia:

• udział własny pracodawcy w kosztach zatrudnienia musi wynosić co najmniej 50%,
• stanowiska pracy winny zostać utrzymane przez okres co najmniej 12 miesięcy.

Sposób refundacji – refundacja wynagrodzenia jest dokonywana na wniosek pracodawcy po uprzednim przedłożeniu rozliczenia poniesionych kosztów na wynagrodzenia dla skierowanych i zatrudnionych na refundowanych miejscach pracy osób bezrobotnych oraz spełnieniu innych warunków określonych w uprzednio zawartej umowie z Powiatowym Urzędem Pracy.

Refundacja stanowi pomoc de minimis.

5. REFUNDACJA SKŁADEK NA UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE PRACOWNIKÓW ( BEZROBOTNI DO 30 R.Ż.)

Pracodawca który zatrudnia skierowaną przez urząd pracy osobę bezrobotną do 30. roku życia podejmującą zatrudnienie po raz pierwszy otrzyma przez okres do 12 miesięcy refundację kosztów poniesionych na składki na ubezpieczenia społeczne w kwocie określonej w umowie, nie wyższej jednak niż połowa minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie, obowiązującego w dniu zawarcia umowy.

Pracodawca zobowiązany jest zatrudnić skierowaną osobę bezrobotną na okres wskazany w umowie, objęty refundacją kosztów oraz do dalszego zatrudniania po upływie tego okresu przez 6 miesięcy.

Refundacja stanowi pomoc de minimis.

6. ZWOLNIENIE ZE SKŁADEK NA FUNDUSZ PRACY (BEZROBOTNI DO 30 R.Ż.)

Pracodawcy zatrudniający skierowane osoby bezrobotne, które nie ukończyły 30 roku życia, nie opłacają składek na Fundusz Pracy przez okres 12 miesięcy, począwszy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę.

7. DOFINANSOWANIE WYNAGRODZENIA (BEZROBOTNI POW. 50 R.Ż.)

Dofinansowanie do wynagrodzenia za zatrudnienie skierowanego bezrobotnego, który ukończył 50. rok życia, to świadczenie, które Urząd Pracy może na podstawie zawartej umowy, przyznać Pracodawcy.

Pracodawca otrzyma dofinansowanie do wynagrodzenia przez okres:

• 12 miesięcy – w przypadku zatrudnienia skierowanej osoby bezrobotnej, która ukończyła 50 lat, a nie ukończyła 60 lat
• 24 miesięcy – w przypadku zatrudnienia skierowanej osoby bezrobotnej, która ukończyła 60 lat

Dofinansowanie wynagrodzenia przysługuje w kwocie określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 50 proc. minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie, obowiązującego w dniu zawarcia umowy (na dzień 18.12.2014 r. – 840 zł/ m-cznie).

Pracodawca zobowiązany jest zatrudnić osobę bezrobotną na okres wskazany umową, objęty dofinansowaniem oraz do dalszego zatrudniania po upływie tego okresu, odpowiednio przez:

• 6 miesięcy – w przypadku, gdy dofinansowanie przysługiwało przez okres 12 miesięcy
• 12 miesięcy – w przypadku, gdy dofinansowanie przysługiwało przez okres 24 miesięcy

Dofinansowanie stanowi pomoc de minimis.

8. ŚWIADCZENIE AKTYWIZACYJNE

Urząd Pracy może przyznać świadczenie aktywizacyjne Pracodawcy za zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy:

• skierowanego bezrobotnego rodzica powracającego na rynek pracy po przerwie związanej z wychowaniem dziecka (urlop wychowawczy, bierność zawodowa)
• bezrobotnego sprawującego opiekę nad osobą zależną,

który w okresie 3 lat przed rejestracją w urzędzie pracy zrezygnował z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej z uwagi na konieczność wychowywania dziecka lub sprawowania opieki nad osobą zależną.

Wypłata świadczenia aktywizacyjnego przez okres:

• 12 miesięcy w wysokości połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie, w sytuacji zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy z jednoczesną gwarancją zatrudnienia po ustaniu prawa do świadczenia przez okres co najmniej
  6 miesięcy
• 18 miesięcy w wysokości jednej trzeciej minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie, w sytuacji zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy z jednoczesną gwarancją zatrudnienia po ustaniu prawa do świadczenia przez okres co najmniej
  9 miesięcy

Świadczenie stanowi pomoc de minimis.

9. POŻYCZKA NA UTWORZENIE STANOWISKA PRACY

O pożyczkę na utworzenie stanowiska pracy może ubiegać się:

• podmiot prowadzący działalność gospodarczą; niepubliczne przedszkole i niepubliczna szkoła
• żłobek lub klub pracy tworzony lub prowadzony przez osoby fizyczne, osoby prawne
  i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, o których mowa
  w przepisach o opiece nad dziećmi do lat 3
• osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, zamieszkująca lub mająca siedzibę na terytorium RP, będąca posiadaczem gospodarstwa rolnego zatrudniająca w okresie ostatnich sześciu miesięcy, w każdym miesiącu, co najmniej jednego pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy

Pożyczki udziela Bank Gospodarstwa Krajowego.

Pożyczka na utworzenie stanowiska pracy udzielana jest na podstawie umowy, na wniosek podmiotu po przedstawieniu kosztorysu dotyczącego tworzonego stanowiska pracy.

Pożyczka może zostać przyznana w kwocie określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotność przeciętnego wynagrodzenia (na dzień 18.12.2014 r. – 22.439,83 zł).

Oprocentowanie pożyczki jest stałe i wynosi w skali roku 0,25 stopy redyskonta weksli przyjmowanych przez Narodowy Bank Polski.

Pracodawca zobowiązany jest spłacać pożyczkę na utworzenie stanowiska pracy
w równych ratach, a okres jej spłaty nie może być dłuższy niż 3 lata.

Spłata dokonywana jest w równych ratach i nie przysługuje prawo do karencji
w spłacie pożyczki.

Pożyczka stanowi pomoc de minimis.

10. TRÓJSTRONNA UMOWA SZKOLENIOWA

Umowa zawarta pomiędzy Urzędem Pracy, Pracodawcą i instytucją szkoleniową dotycząca sfinansowania przez Urząd szkolenia dla osoby bezrobotnej na wniosek Pracodawcy.

Pracodawca we wniosku określa między innymi:

•  liczbę uczestników szkolenia,
•  pożądany poziom i rodzaj wykształcenia lub kwalifikacji kandydatów na szkolenie,
• zakres umiejętności, uprawnień, kwalifikacji do uzyskania w wyniku szkolenia.
• Pracodawca, we wniosku może także wskazać preferowanego realizatora szkolenia, termin i miejsce realizacji.
• Program szkolenia może przewidywać zajęcia praktyczne realizowane na stanowiskach pracy u Pracodawcy.
• Do wniosku Pracodawca dołącza zobowiązanie do zatrudnienia osób bezrobotnych skierowanych na szkolenie  na okres co najmniej 6 miesięcy w trakcie lub po ukończeniu szkolenia, lub po zdaniu egzaminu jeśli został przeprowadzony.

Sfinansowanie szkolenia stanowi pomoc de minimis.

11. KRAJOWY FUNDUSZ SZKOLENIOWY

Powiatowe urzędy pracy ze środków Funduszu Pracy w formie KFS mogą finansować działania na rzecz kształcenia ustawicznego Pracodawcy i jego Pracowników.

Na finansowanie składa się:

• określenie potrzeb Pracodawcy w zakresie kształcenia ustawicznego w związku
  z ubieganiem się o sfinansowanie tego kształcenia,
• kursy i studia podyplomowe realizowane z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą,
• egzaminy umożliwiające uzyskanie dokumentów potwierdzających nabycie umiejętności, kwalifikacji lub uprawnień zawodowych,
• badania lekarskie i psychologiczne wymagane do podjęcia kształcenia lub pracy zawodowej po ukończeniu kształcenia,
• ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków w związku z podjętym kształceniem.

W celu uzyskania środków należy złożyć wniosek zawierający m.in. :

• wskazanie zaplanowanych działań oraz termin ich realizacji
• liczbę osób według grup wieku 15-24 lata, 25-34 lata, 35-44 lata, 45 lat i więcej, których wydatek dotyczy
• całkowitą wysokość wydatków na planowane działania, wnioskowaną wysokość środków KFS oraz wysokość wkładu własnego
• uzasadnienie potrzeby odbycia kształcenia ustawicznego, przy uwzględnieniu obecnych lub przyszłych potrzeb

Urząd Pracy może przyznać środki na sfinansowanie kosztów kształcenia w wysokości:

• 80 proc. poniesionych kosztów, nie więcej jednak niż 300 proc. przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika,
• a w przypadku mikroprzedsiębiorstw 100 proc. poniesionych kosztów, nie więcej jednak niż 300 proc. przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika.

W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku PUP zawiera z Pracodawcą umowę o finansowanie działań obejmujących kształcenie ustawiczne pracowników i pracodawcy.

W roku 2015 wydatki z KFS dotyczą jedynie pracowników i pracodawców 45+

Przyznane środki stanowią pomoc de minimis.